De insteek van deze blog is dat je moet trouwen zoals je bent. Weet je nog? En vanuit deze filosofie kan je mijn antwoord waarschijnlijk al raden …
De aanleiding van dit stukje komt door een gesprek dat ik had met een koppel op een huwelijksbeurs dit najaar. Hij vertelde hoe hij zo graag hun persoonlijke ceremonie wilde doen nog voor hun burgerlijk huwelijk.
Bij het ochtendgloren
Als het kan, liefst bij zonsopgang … want dat vindt hij magisch. “Ik wil echt vooraan op haar staan wachten en mij volledig laten verwonderen en overdonderen door haar. Volschieten – want ik ben nen blèter – wanneer ik haar voor het eerst zie. Haar kussen wanneer zij dan eindelijk bij mij staat. Ja, ik wil dat. Nog voor dat wij trouwen voor de wet. Want dat gemeentehuis vind ik niet romantisch.”
Ik kijk naar haar en zie haar glunderen, want zij beseft in dat moment – zo in de drukte van die zaal – hoe graag zij hem ziet en hoeveel chance ze heeft. Ze knikt instemmend. “Wij zijn ochtendmensen. Wij staan graag vroeg op en als we tijd hebben, dan zetten wij ons op ons terras met een koffietje en kijken we naar alle kleuren. Dat is voor ons een mooie manier om de dag te starten.”
Dit was een koppel met lef, bedacht ik me toen. Bereid om de regels over de haag te gooien en te vertrouwen op hun inspiratie en levensstijl. Na de intieme ceremonie met enkel de (groot)ouders, zussen, broers en besties zou een ontbijt volgen met vers sinaasappelsap, zacht gekookte eitjes van hun kippen en koeken van hun lievelingsbakker. En daarna pas naar de burgemeester.
‘s Avonds rond een kampvuur
Nog een ander koppel dat bij mij op de sofa kwam zitten, droomde van een heus festival als trouwfeest. Met goed veel live muziek, een vrij podium, foodtrucks en een ceremonie rond een houtvuur wanneer het donker wordt.
“Wij zijn al heel ons leven bij de Chiro en leerden elkaar ook kennen in die wereld. Dat belangrijk aspect van ons leven willen wij graag als rode draad doorheen onze dag. Wij kusten elkaar voor het eerst op kamp ‘s avonds rond het vuur en dat was voor ons zo bijzonder. Graag willen wij de magie van die kus opnieuw beleven op onze trouwdag. “‘t Is toch waar é, scheetje?” vraagt zij aan hem. “Joat, keppeke. Da’s juuste.” Die twee zijn zot van mekaar. Dat zag je zo.
Ik mocht nog een heleboel koppels ontmoeten en de meeste gaan voor een ceremonie …
… in de namiddag
Ergens tussen 15u en 17u, met aansluitend de receptie en avondfeest. Om te klinken en te dansen op de liefde. Dit is hoe het meestal gaat. Een moment van rust en stilstaan, van tegen elkaar aanleunen en genieten.
Als het tijdstip van tel is voor jullie verhaal, weet dat Huis Stella hiermee graag aan de slag gaat. Laat de verhalen hierboven jullie vooral inspireren om te trouwen zoals jullie zijn. Op een manier die jullie eigenheid viert.
Liefs,
Stefanie
